PARIS

SELECTION OF WORKS MADE DURING A RESIDENCY IN CITE DES ARTS INTERNATIONALE
oil paintings on canvas, 25x30cm and 30x 40 cm

Arlette, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

Catastrophe, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

Charade, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

Flawless, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

Love On Top, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

The Best Souvenir, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

I Love Your Funny Face, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

lonely like a highway, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

One time Two TImes, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

SayMyName, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

time after time, Oil on canvas, 30 x 40 cm, 2017

you can sleep when you’re dead, Oil on canvas, 25 x 30 cm, 2017

Tijdens de residentie in Cité Des Arts Internationale heb ik een project uitgebouwd rond het meest bekende museum van de wereld: het Louvre. Als jong kunstenaar nam ik de taak op mij om alles dat op dat moment getoond werd in het museum, te bekijken. Ik besliste om echt elk object, elke sculptuur en elk schilderij aandachtig te bestuderen, zodat ik achteraf zelfs de precieze locatie van alle mogelijke voorwerpen terug zou kunnen oproepen. Ik wou echt de tijd nemen om alle stukken zichtbaar op dat moment, de aandacht, de liefde en toewijding te schenken die ze verdienen.

Al snel merkte ik dat ik een fascinatie had voor de hele kleine sculpturen, vaak niet groter dan mijn duim. Meestal waren deze verscholen in onbeduidende vitrinekastjes die door het merendeel van de bezoekers in sneltempo werden voorbijgelopen en genegeerd zodat ze hun lijstje met pronkstukken konden afwerken en zo konden zeggen dat ze het Louvre ‘gezien’ hadden. Vaak had ik dan ook het gevoel dat deze objecten al honderden jaren niet bekeken waren en voelde ik me dus echt een beetje geprivilegieerd om al die ongekende schoonheid in me te kunnen opnemen.

Ik begon intuïtief kleine sculpturen te kiezen om ze daarna te schilderen in de studio. Op die manier creëerde ik mijn eigen collectie en bracht de objecten in een nieuwe spotlight. Door ze uit hun museale- en specifieke tentoonstellingscontext te halen, kregen ze iets eigenaardig en mysterieus. Ze verworven een nieuwe aura. (cfr. Walter Benjamins ‘Het kunstwerk in het tijdperk van zijn technische reproduceerbaarheid’).

In plaats van een schilderij te her-schilderen, creëerde ik reïnterpretaties van objecten en sculpturen. Ondanks dat ik ze het liefst ter plekke had geschilderd, binnenin het museum, ervaarde ik het toch alsof ik deel werd van de lange traditie van schilders die de oude meester kopieerden op de daarvoor voorziene dagen. Ik verplaatste me in de huid van Manet die Titiaan kopieerde, enkel ontstond er nu een sprong van duizenden jaren tussen de werken en blijven in de meeste gevallen de makers onbekend.

Er hangt iets magisch over onbekende sculpturen en objecten die zich in het meest bekende en bezochte museum van de wereld bevinden. De onbekende kunstenaars krijgen nu een onpersoonlijke nieuwe lof, een nieuw leven in een nieuw ongekend tijdperk.
Ik deed er in het totaal 9 dagen over en ik wil het in mijn leven zeker nog eens hernemen.

MARLIES DE CLERCK

MARLIES
DE CLERCK